Salaam maleikum Senegal!
Door: Bernadette en Annemarie
20 Oktober 2015 | Senegal, Thiès Nones
Zo, daar zijn we dan. Op het dak van ons huis in Senegal. Na maanden plannen begint eindelijk ons avontuur.
Gisterochtend, of eigenlijk nacht, ging bij ons beiden om 4.30 de wekker. Bernadette nam afscheid van Niels en haar huisgenoten, waarna ze vertrok naar haar ouders. Ik had ook een afscheidscomite, niet alleen mijn huisgenoten, maar ook Maaike en Douwe waren present. Om 5.30 stond Bernadette met haar ouders voor de deur. Samen met mijn moeder en al onze bagage, vertrokken we met de auto richting Brussel. Vlakbij Antwerpen begon de pret; file! Gelukkig waren we op tijd vertrokken, en kwamen we uiteindelijk prima op tijd aan op het vliegveld.
Na het inchecken van de bagage en een kopje koffie was het tijd voor het afscheid. Dit was uiteraard even lastig, maar zodra we dit achter de rug hadden en elkaar nog even goed geknuffeld hadden, begonnen we vol goede moed aan het avontuur.
Geen problemen bij de douane en onze gate hadden we zo gevonden. Fijne plekken in het vliegtuig. Ber bij een raampje en ik bij het gangpad, in verband met de lange benen.
We vertrokken ongeveer een uur te laat, maar dit vonden we geen probleem. We zaten binnen 5 minuten al geinstalleerd achter een film met ‘something to nibble’, zoals de Belgische stewardess het noemde.
De vlucht verliep soepel, veel eten, drinken, films en muziek. Na 5 uur en 50 minuten vliegen landden we om 16.00 Senegalese tijd in Dakar. Opnieuw geen problemen bij de douane. Bagage lag op ons te wachten en de ‘arrivee’-stempel kregen we ook zonder problemen.
Ik had Bernadette al voorbereid wat er buiten het vliegveld op ons zou wachten. Hordes mensen die allemaal je bagage voor je willen dragen, die een taxi voor je willen regelen, die je simkaarten willen verkopen of je euro’s willen wisselen voor cfa’s.
Eenmaal buiten bleek dit inderdaad het geval en Ber was hier nogal door overdonderd.
Vrijwel de eerste persoon die ik zag toen we naar buiten liepen was Mame Cheikh, die ons kwam ophalen en bij wie we wonen. Wat fijn dat we hem zo snel gevonden hadden! Na hem begroet te hebben zag ik achter hem 2 van mijn vrienden staan, Ibrahima en Madiguen, die ons ook kwamen ophalen. Binnen no time waren we omringd door een groep mannen, die onze bagage voor ons droegen en ons meenamen naar de auto.
Vooral Ber keek haar ogen uit in de auto. We reden door allemaal smalle straatjes (met allemaal geiten, gilt Ber), veel mensen en veel paarden met karren. Al snel bevonden we ons op de snelweg richting Thies. De weg bracht ons langs verschillende dorpjes met overal langs de weg fruitkraampjes en vrouwen met dienbladen of zakken die fruit verkochten.
Rond 18.00 kwamen we aan in Thies en bij het huis van Mame Cheikh. We kregen een rondleiding door het huis en onze kamer. We hebben een eigen kamer met badkamer (!!!). De badkamer bevat een wc (met pot!), een douche en een wastafel. De douche doet het helaas niet, dus vanochtend hebben we onze eerste bucket shower genomen.
Maargoed, nog even terug naar gisteravond. Mame Cheikh is getrouwd met Sofia en heeft 2 dochtertjes van, wij denken, 3 en 1 jaar oud. Sofia had een heerlijke omelet gemaakt, die we met smaak opgegeten hebben. Ook Baye Fallou was in het huis, een Franse man die ik, Annemarie, ken via facebook. De rest van de avond hebben we kletsend met de mannen doorgebracht, waarna we onze tassen hebben uitgepakt en onze kamer hebben ingericht. Ook hebben we met Mariama uit Amerika geskyped, voor wiens project we gaan werken. In overleg met Fallou en Mame Cheikh is besloten dat Bernadette Yaye Daba is Senegalese naam krijgt. Dit is de naam van de moeder van Cheikh Ndiguel, een geestelijk leider uit Senegal. Van de Cheikh kreeg ik in 2012 al de naam Mariama.
Enfin, wat waren we moe! Rond 23.00 zijn we naar bed gegaan. Lekker onder klamboe met de ventilator hard aan want och, wat was het ook warm in ons kamertje.
Deze eerste week blijven we in Thies, om een beetje te acclimatiseren en om de stad te verkennen. Ook zullen we een plan gaan maken voor wat we deze 3 maanden gaan doen.
Bernadette: Ik had onze reis naar Senegal telkens voor me uitgeschoven, maar toen het moment daar was en ik afscheid moest nemen van iedereen bleek dit toch lastiger dan verwacht. Ik zat vooral met het feit dat ik geen idee had hoe het leven er zou zijn, dit vond ik best eng.
Toen we in Dakar aankwamen en alle mannen op ons afkwamen om dingen te verkopen, taxi’s aan te bieden en onze tassen te dragen was ik overdonderd en wist ik niet zo goed wat ik moest doen. Gelukkig zagen we Mame Cheikh snel en hielp hij ons, het is een hele aardige man die alleen maar lacht.
Ook in de auto keek ik mijn ogen uit. Vooral het feit dat er overal geiten in hokjes langs de weg stonden vond ik opvallend. Ook begon het tot mij door te dringen dat de mensen hier wel echt in armoede leven. Ik liet alles maar op me af komen.
Na aangekomen te zijn in Thies en het huis gezien te hebben, heb ik met iedereen kennis gemaakt. Dit gaat nog wel lastig; mijn Frans is niet super en veel mensen spreken alleen Wolof, maar het gaat me wel lukken. Iedereen helpt me erbij. Ook heb ik dus al een Senegalese naam gekregen: Yaye Daba. Ik moet er alleen nog even op leren reageren!
Voor de rest gaat het goed met me, ik moet wel nog even wennen aan de nieuwe omgeving en de manier van doen.
Annemarie: C’est un reve! Ik ben weer terug in Senegal!!
Gisterochtend, of eigenlijk nacht, ging bij ons beiden om 4.30 de wekker. Bernadette nam afscheid van Niels en haar huisgenoten, waarna ze vertrok naar haar ouders. Ik had ook een afscheidscomite, niet alleen mijn huisgenoten, maar ook Maaike en Douwe waren present. Om 5.30 stond Bernadette met haar ouders voor de deur. Samen met mijn moeder en al onze bagage, vertrokken we met de auto richting Brussel. Vlakbij Antwerpen begon de pret; file! Gelukkig waren we op tijd vertrokken, en kwamen we uiteindelijk prima op tijd aan op het vliegveld.
Na het inchecken van de bagage en een kopje koffie was het tijd voor het afscheid. Dit was uiteraard even lastig, maar zodra we dit achter de rug hadden en elkaar nog even goed geknuffeld hadden, begonnen we vol goede moed aan het avontuur.
Geen problemen bij de douane en onze gate hadden we zo gevonden. Fijne plekken in het vliegtuig. Ber bij een raampje en ik bij het gangpad, in verband met de lange benen.
We vertrokken ongeveer een uur te laat, maar dit vonden we geen probleem. We zaten binnen 5 minuten al geinstalleerd achter een film met ‘something to nibble’, zoals de Belgische stewardess het noemde.
De vlucht verliep soepel, veel eten, drinken, films en muziek. Na 5 uur en 50 minuten vliegen landden we om 16.00 Senegalese tijd in Dakar. Opnieuw geen problemen bij de douane. Bagage lag op ons te wachten en de ‘arrivee’-stempel kregen we ook zonder problemen.
Ik had Bernadette al voorbereid wat er buiten het vliegveld op ons zou wachten. Hordes mensen die allemaal je bagage voor je willen dragen, die een taxi voor je willen regelen, die je simkaarten willen verkopen of je euro’s willen wisselen voor cfa’s.
Eenmaal buiten bleek dit inderdaad het geval en Ber was hier nogal door overdonderd.
Vrijwel de eerste persoon die ik zag toen we naar buiten liepen was Mame Cheikh, die ons kwam ophalen en bij wie we wonen. Wat fijn dat we hem zo snel gevonden hadden! Na hem begroet te hebben zag ik achter hem 2 van mijn vrienden staan, Ibrahima en Madiguen, die ons ook kwamen ophalen. Binnen no time waren we omringd door een groep mannen, die onze bagage voor ons droegen en ons meenamen naar de auto.
Vooral Ber keek haar ogen uit in de auto. We reden door allemaal smalle straatjes (met allemaal geiten, gilt Ber), veel mensen en veel paarden met karren. Al snel bevonden we ons op de snelweg richting Thies. De weg bracht ons langs verschillende dorpjes met overal langs de weg fruitkraampjes en vrouwen met dienbladen of zakken die fruit verkochten.
Rond 18.00 kwamen we aan in Thies en bij het huis van Mame Cheikh. We kregen een rondleiding door het huis en onze kamer. We hebben een eigen kamer met badkamer (!!!). De badkamer bevat een wc (met pot!), een douche en een wastafel. De douche doet het helaas niet, dus vanochtend hebben we onze eerste bucket shower genomen.
Maargoed, nog even terug naar gisteravond. Mame Cheikh is getrouwd met Sofia en heeft 2 dochtertjes van, wij denken, 3 en 1 jaar oud. Sofia had een heerlijke omelet gemaakt, die we met smaak opgegeten hebben. Ook Baye Fallou was in het huis, een Franse man die ik, Annemarie, ken via facebook. De rest van de avond hebben we kletsend met de mannen doorgebracht, waarna we onze tassen hebben uitgepakt en onze kamer hebben ingericht. Ook hebben we met Mariama uit Amerika geskyped, voor wiens project we gaan werken. In overleg met Fallou en Mame Cheikh is besloten dat Bernadette Yaye Daba is Senegalese naam krijgt. Dit is de naam van de moeder van Cheikh Ndiguel, een geestelijk leider uit Senegal. Van de Cheikh kreeg ik in 2012 al de naam Mariama.
Enfin, wat waren we moe! Rond 23.00 zijn we naar bed gegaan. Lekker onder klamboe met de ventilator hard aan want och, wat was het ook warm in ons kamertje.
Deze eerste week blijven we in Thies, om een beetje te acclimatiseren en om de stad te verkennen. Ook zullen we een plan gaan maken voor wat we deze 3 maanden gaan doen.
Bernadette: Ik had onze reis naar Senegal telkens voor me uitgeschoven, maar toen het moment daar was en ik afscheid moest nemen van iedereen bleek dit toch lastiger dan verwacht. Ik zat vooral met het feit dat ik geen idee had hoe het leven er zou zijn, dit vond ik best eng.
Toen we in Dakar aankwamen en alle mannen op ons afkwamen om dingen te verkopen, taxi’s aan te bieden en onze tassen te dragen was ik overdonderd en wist ik niet zo goed wat ik moest doen. Gelukkig zagen we Mame Cheikh snel en hielp hij ons, het is een hele aardige man die alleen maar lacht.
Ook in de auto keek ik mijn ogen uit. Vooral het feit dat er overal geiten in hokjes langs de weg stonden vond ik opvallend. Ook begon het tot mij door te dringen dat de mensen hier wel echt in armoede leven. Ik liet alles maar op me af komen.
Na aangekomen te zijn in Thies en het huis gezien te hebben, heb ik met iedereen kennis gemaakt. Dit gaat nog wel lastig; mijn Frans is niet super en veel mensen spreken alleen Wolof, maar het gaat me wel lukken. Iedereen helpt me erbij. Ook heb ik dus al een Senegalese naam gekregen: Yaye Daba. Ik moet er alleen nog even op leren reageren!
Voor de rest gaat het goed met me, ik moet wel nog even wennen aan de nieuwe omgeving en de manier van doen.
Annemarie: C’est un reve! Ik ben weer terug in Senegal!!
-
20 Oktober 2015 - 13:47
Carla Frankena:
Spannend ladies. Ik kan mij de hitte en alle mannen ook herinneren toen ik aankwam in Dakar in 2010.
Gelukkig zag ik mijn schoonzoon Ismaila staan langs de kant. Ik kwam midden in de nacht aan en was verbaasd over de drukte in de straten.
Veel sterkte met het acclimatiseren en vooral heel veel plezier. Ik hoop dat jullie veel kunnen betekenen daar.
Leuk hoor meteen al een verhaal. -
20 Oktober 2015 - 14:04
Marjan:
Lieverds, wat spannend allemaal! En wat een heerlijk verslag! Veel indrukken voor jullie de komende tijd!! Hier mistig en een stille herfstdag! Mooie kleuren!
Warmte alweer ver weg!
Zo fijn dat alles zo voorspoedig is gegaan! Verheug me op alle verhalen!! Enjoy!!xxx -
20 Oktober 2015 - 14:56
Kimber:
Heee lieve meiden!
Wat leuk om dit te lezen. Ik probeer mij in te beelden hoe het daar is. Och och, wat zou ik graag langs willen komen om even een kijkje te nemen! Geniet ervan dames.
Dikke kus -
20 Oktober 2015 - 15:27
Gilbert Schyns:
Lieve Bernadette en Annemarie,
Mooi dat jullie reis zo voorspoedig is verlopen en dat jullie Mame Cheikh zo snel vonden. Ook overtreft het huis ende inrichting ervan jullie verwachtingen. De naam Yaye Daba past wel bij je Bernadette. Geniet de eerste dagen van alle nieuwe indrukken en laat het klimaat en de mooie omgeving op je inwerken. Ik ben benieuwd wat jullie de komende weken gaan doen. Blijf waakzaam en veel plezier!
Veel liefs, Papa -
20 Oktober 2015 - 19:25
Shannon:
Wat een fantastische reis die jullie aan het maken zijn! Ik zal vol smak mee lezen!!
Veel plezier en geniet er van!
Groetjes uit Spanje,
Shannon -
20 Oktober 2015 - 22:19
Johan:
Hallo Ber en vriendin, Fijn dat de reis goed is verlopen. Veel nieuw indrukken en aclimatiseren, een hele belevenis. En dan je nieuw naam Yaye Daba, fantastisch. Het gaat jullie goed en veel plezier met jullie verblijf in Senegal. Groetjes en kus van Johan & Marina -
21 Oktober 2015 - 11:37
Jelle Elzinga (Opa Van Bernadette):
Lieve Bernadette en Annemarie,
Wat een indrukwekkend verhaal van zo,n eerste dag en aankomst!
We leven mee met jullie en je ontdekkingen.
Het doet ons terugdenken aan 1953 onze aankomst in Irak,Bagdad.
Bij aankomst hing er zo'n zoetige bakgeur over de stad in Juni.
Zoveel jaren later volgen wij nu jullie onze kleinkinderen nu in Odessa,Bali en
Duitsland op stage.
En ook hier op de basisschool en middelbare school in Nederland,nu met herfstvakantie.
Leuk te zien dat kleindochter Shannon uit Spankje jullie al wist te vinden!
Hartelijke groet en veel werklust in Senegal,goed werk voor de medemens!
Liefs van Opa ook van Oma
Haastrecht 21.10.15 11.37 -
21 Oktober 2015 - 17:46
Catherine:
Hallo lieve Annemarie, hallo Ber-Yaye Daba-qui-ne-me-connaît-pas, heel leuke verlslag. Net aangekomen en je laat de sfeer al heel goed proeven.Bises.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
